Mój przodek Johann Heinrich Rosenplänter

0
885
Tartu, 1906 rok. Staruszka za stołem – Berta Bernasconi; po lewej stronie jej córka Emilia; po prawej stronie jej mąż Gustaw Waldmann (z brodą). Młoda osoba z tyłu – ich córka Hedwig (Jadwiga) – moja babcia – w wózku ich starsza córka Waleria, o której nie wspominam. W marynarce – Ignacy Szantyr mąż Jadwigi. Chłopiec stojący z przodu – brat Jadwigi.
Johann Heinrich Rosenplänter
Johann Heinrich Rosenplänter

Pod koniec XVII wieku albo na początku XVIII osiedlili się w ówczesnej guberni liwońskiej Imperium Rosyjskiego pochodzący z Turyngii Rosenplänterowie (po niemiecku „hodowca róż”). W roku 1782 w Valmierze (obecnie Łotwa) urodził się Johann Heinrich, syn kierownika stacji pocztowej. Krótko pracował jako nauczyciel domowy; ukończył studia teologiczne na uniwersytecie w Dorpacie (Tartu, Estonia).

Johann Heinrich został proboszczem kościoła ewangelickiego świętej Elżbiety w Parnawie w 1809 roku, tam mieszkał i pracował do swojej śmierci w roku 1846. Jego grób znajduje się na miejscowym cmentarzu, do dziś zachował się także dom parafialny. Oprócz pracy typowo duszpasterskiej, zajmował się działalnością charytatywną. Interesował go także język estoński i jego dialekty. W 1820 roku Johann Heinrich wydał książkę – choć to mało powiedziane: dzieło liczące w sumie około 3500 stron – pod tytułem „Beiträge zur genaueren Kenntniß der ehstnischen Sprache” („Wkład do dokładnego poznania języka estońskiego”).

Georg Ferdinand Bernasconi, rok 1850 lub 1851
Georg Ferdinand Bernasconi, rok 1850 lub 1851

Johann Heinrich ożenił się z Nathalią Henriettą von Genet. Ich dzieci: Alvine (ur. 1813), Ernst Heinrich (ur. 1816), Luise Henriette (ur. 1817), Johanna Carolina (ur. 1820), Bertha Clementine (1824-1910; od niej biegnie moja linia rodzinna), Laura Elwira (ur. 1825), Elwira Natalia (ur. 1927), Amandus Emil (ur. 1830), Friedrich Hilmar (ur. 1832), Carl Reinhold (ur. 1834), Anna Molly (ur. 1836) i Therese Augusta (ur. 1840). Dwanaściorga dzieci – wszystkie urodzone w Pärnu w czasie proboszczowania ich ojca w tym mieście. Jedna z córek – Bertha Clementine wyszła za mąż (w Moskwie, prawdopodobnie w 1851 roku) za Georga Ferdinanda Bernasconi (1829-1883; syn osiadłego w Rosji Włocha Franza Bernasconi, kupca). Ich córka Emilia Bertha Caroline (1855-1943 – tę pamiętam z okresu mojego pobytu w Estonii; zmarła w naszym mieszkaniu w Tartu w grudniu 1943 roku).

Emilia wyszła za mąż za geodetę Gustawa Waldmanna (1850-1926), prawdopodobnie w Woroneżu (południowa Rosja). Ich starsza córka Hedwig (Jadwiga) Pauline Clementine (1885-1976) urodziła się w Borisoglebsku. W 1900 roku rodzina przeprowadziła się do Dorpatu (Tartu, po rosyjsku Jurjew). Tu w roku 1905 wyszła za mąż za Ignacego Szantyra, Polaka, wykładowcę w Instytucie Weterynaryjnym. Ich młodsza córka Eleonora została później moją Matką.

Przeczytaj także:  Wspomnienia Teodora Konopki: Co mnie wiąże z Estonią?

Właściwie w tym miejscu mógł bym te dzieje zakończyć. Cóż mnie w tym przypadku łączy z Estonią? Mój daleki przodek był tylko osobą mającą wielki wkład w rozwój języka estońskiego.

Teodor Konopka, Wrocław

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj