Artur Alliksaar

0
535

Jaan Kapliński

To co się udziałem losu twego stało
na cząstki pierwotne w ziemi się rozpadnie
i to czego w życiu odroczyć się nie dało
piłką odbitą na powrót upadnie
w jednej z chwil ostatecznych
w oczach mych smutków blasku
gdy mogłeś wędrówkę rozpocząć swą wieczną
ku wielkiej przemianie o brzasku
poprzez to młyńskie koło
którym wraca wszystko
słowa niewymówione co brzmią naokoło
niewybaczalna słabość i pustka
chodzę po skoszonej trawie
językiem poranka ździebeł dotykam
marzę że po stronie żałoby na jawie
znów ciebie jak dawnej spotykam
na wzgórzu Tähtvere w świetle poranka
w innym czasie i miejscu
trochę podpity głos i Cyganka
w młodej lipowej alei
rozbrzmiewa śmierci kryształ
kawałek Rilkego w pamięci nadziei
…und manchmal trat eines
o wie vergehendes unter den fallenden Ball

1971

 

Źródło: tł. Aarne Puu, w: Betti Alver, Artur Alliksaar, Hando Runnel, Jaan Kaplinski. Pieśń o niechybnym spotkaniu ze szczęściem. Wiersze czterech poetów estońskich. Czytelnik, Warszawa 1988.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj